فکر میکنی از تو تنفر دارم ؟؟؟
اشتباه میکنی !
من به تو فکر هم نمیکنم چون تنفر هم یه نوع احساسه و تو لیاقت هیچ احساسی رو نداری !!!
.
.
.
عاشق هم شدی
مثل زلیخـــا سمج باش
آنقدر رسوا بازی دربیاور
تا خدا خودش پا درمیانی کند…!
.
.
.
مگه قلــب مـــن بُـــت بــود
که خدا تـــو را
برای شکستنش فرستاد…؟
.
.
.
خدایــــا
میشه اون لحظه ی آخر که واسه همه هست (مرگ)
واسه ما پارتی بازی کنی !!
.
.
.
عشق من!!
بیا باهم حرف بزنیم،
درد دلهای داغم همه چیز را در خود حل میکند،
مشکلات که دیگر چیزی نیست………….
.
.
.
از من نرنــــــــــج … نه مغــــــرورم نه بی احســـــاس فقط خســــته ام … خسته از اعتــــــمادهای بیــــجا ..
.
.
.
بزرگترین خطایت این بود
که …
فکر می کردی
من
برای همیشه
صبــــورم …
.
.
.
آی سـهراب
کجـایی که ببینی
عشق، دیگـر صدای فاصـله ها نیستــــ
صدایِ فنــرِ تخت است
.
.
.
برای دل من
همیشه تــــو خواهــی ماند…
حتی اگر ….
مخاطب تمام این نوشته هایم او شونــــد.
.
.
.
عزیزم !!!
وقتی یکی رو “تیک” می زنی…
رو بقیه “ضربدر” بزن…
لطفا !!!
.
.
.
خود رادر اغوش بگیروبخواب.هیچکس اشفتگیت راشانه نخواهد .این جمع پراز تنهاییست….
.
.
.
گوشه ی راستم بنویس
“زنده”
پخش مستقیم
از کجایش مهم نیست ،
بنویس زنده است
هر چند دلش گرفته باشـــد!!
.
.
.
از همان ابتدا دروغ گفتند!
مگر نگفتند که مــن و تــو ، مــا می شویم؟!
پس چرا حالا مــن این قدر تنهاست!
از کی تــو اینقدر سنگ دل شد؟!…
اصلا این…. او… را که بازی داد؟!…
که آمد و تــو را با خود برد و شدید ما!
می بینی
قصه ی عشقمان!
فاتحه ی دستور زبان را خوانده است…
.
.
.
بیـــــزارم از افرادی که
صدای عــــرعــــرِ خود را نمی شنوند؛
درحالیکه گوش های تو را دراز می بینند …!
.
.
.
برگرد…
چمدانهایمان جا به جا شده اند
دلم را به جای خاطراتت بردی….
.
.
.
لعنتی..
هنوز داغ ترین خاطره ام
سیگاری ست که با هم روشن کردیم
ومن تنها خاموشش کردم…
.
.
.
وقتی که اَعصابِت خورده
ولی عشقت میاد دستِت رو آروم می گیره و فِشارش میــده
و تو اینقَدر آروم می شی
که اگه صد سال بقیه می نِشستنَد
وَ باهاتــ حَرف می زدن آرامِش نمی گرفتی
.
.
.
خـــدا حالا که فقط منمو تو و سمفونی باران ، چرا صـــدایـــم نمی زنی؟
به پاکی باران که شکـــی نیست؛
نکند خودم نا محـــرمم…؟
.
.
.
بعَـــضیا تو زندگیه آدم
نقش هَله هولَ رو بازی میکنن
ظاهِرشون قشنگـهُ بامَزن
ولی جلـوی رُشدمونُ میگیرَن . . . !